عطر کوکو شنل باید در میان تعداد انگشت شماری از عطرهای موجود در بازار باشد که نه تنها یک، بلکه دو نسخه جانبی دارد بدون اینکه در ابتدا موفقیت چشمگیری در بازار داشته باشد. نسخه های جانبی عطرها در واقع حمایتگر عطر اصلی برای به موفقیت رسیدن هستند. این عطرها بخشی از نام عطر اصلی و همچنین قالب بطری آن را به عاریت میگیرند، اما از نظر رایحه و بازار هدف متفاوت هستند. کوکو دو عطر جانبی دارد: کوکو مادماز (Coco Mademoiselle)، یک عطر پرفروش موفق بخصوص برای زنان جوان که تا حد زیادی عطر اصلی را تحت الشعاع قرار داده است، و کوکو نویر( Coco Noir)، عطر چوبی جدید که هنوز حضور مشکوکی در بازار دارد. امروزه کوکو از کمی از مد افتاده به نظر می رسد ومخاطبان آن فقط زنان بالغ هستند ، اما به تازگی پس از عرضه، از یک کمپین بازاریابی سودآور بهره‌مند شد که آن را به عنوان یک عطر آغازین جذاب معرفی کرد، با حضور ونسا پارادیس که در آن زمان نوجوان بود! عجیب است که چگونه دیدگاه‌ها تغییر می‌کنند!
راز رایحه کوکو شنل
یکی از ویژگی های کوکو این است که این عطر جزو اولین عطرهایی بود که ابتدا نه به عنوان یک عطر اکستریت، بلکه در شکل رقیق شده آن از ادو پرفیوم تصور شد. بازار از استفاده محتاطانه تر و صمیمی تر از اکستریت عطر دور شده بود و خواستار یک اسپری واقعاً قوی بود که قبل از دیده شدن صاحب آن را اعلام کند. در نتیجه غلظت ادو پرفیوم (و گاهی اوقات عطر توالت)، ارزان تر از اکستریت است، اما با قدرت ماندگار آن رقابت می کند، در حالی که در عین حال به دلیل افزایش نوسانات از طریق مکانیسم پاشش، صدای بسیار بالایی دارد.
ماده محرمانه در فرمول کوکو شنل، گنجاندن پایه پرونول*، ترکیبی غنی و تیره از "میوه های خشک و ادویه جات" است که در Rochas Femme توسط Edmond Roudnitska برجسته شده است، که به کوکو یک رنگ کشمشی می بخشد. آبشار ادویه‌های عسلی فوراً خود را نشان می‌دهد: پیمنتو، هل، دارچین، زیره و میخک، در حالی که در مجموع احساس گرمای مخمل‌آلود کهربایی و صمغی (با چشمک چرم) با گل‌هایی است که به صورت خمیری غنی تا شده و غیرقابل تشخیص است. نعناع هندی (که در پایه پرونول قرار گرفته است) بوی شکلات می دهد، هرچند، به قول سوزان ایروین، حتی یک مبتکر مد به بزرگی شانل نمی توانست نتی را که یادآور نوشیدنی قبل از خواب باشد، با عطری خوب در نظر بگیرد.
یک عطر جدا
Coco by Chanel در میان عطرسازان از جایگاهی قابل احترام برخوردار است، بنابراین مشخص نیست که آیا در وهله اول باید آن را یک "عطر دست کم گرفته شده" در نظر گرفت یا خیر. با این حال در نگاه اول همه خواهان این عطر هستند. ثانیاً، این همان عطری است که من از نظر تئوری باید دیوانه اش باشم (یک عطر شرقی تند در قالب YSL وینتیج محبوبم ) و با این حال نیستم. در واقع من چندین دهه است که آن را امتحان می کنم و کنارش میگذارم.
با این حال، وقتی با یک بطری بزرگ کوکو را خریدم مشکل عجیب زیر را داشتم، نمیتوانستم به راحتی از دست آن خلاص شوم. من همه چیز را امتحان کردم: پیشنهاد دادم با ادکلن های ارزان قیمت از برندهای رایج معاوضه کنم، گفتم خواهش می کنم "لطفا آن را بردارید، حیف است که گرد و غبارروی آن جمع شود " . هیچ کس آن را نمی خواست. در نهایت آن را به یک پناهگاه زنان هدیه دادم. کسی که در وهله اول آن را به من فروخته بود، دقیقاً همان مشکل را برای من بازگو کرد: "دو سال تلاش کردم تا از دست این عطر خلاص شوم؛ وقتی تو آمدی و علاقه نشان دادی، باورم نمی شد." .
Coco by Chanel چیزی است که عطرسازان دوست دارند به آن اشاره کنند اما به ندرت آن را می پوشند. آیا پوشندگان آن صرفاً افراد نوستالژیک دهه 1980 هستند و صرفا میخواهند یک یادگاری از زمانی که جوان بودند و بی دغدغه بودند داشته باشند؟ آیا بالاخره دوران کوکو شنل به سر رسیده است و برای شروع، دیگرآنچنان دیدنی نیست؟ من کمی به همه این چیزها فکر می کنم. با این حال، یکی از چیزهایی که به خوبی انجام داد، تبلیغ آن توسط ژان پل گود بود که کوکو شنل باید به آن افتخار کند.
- ۰۲/۱۰/۱۴